vrijdag 20 september 2013

Nog wat foto's!

Musao Els in the clinic: Cursus voor de TBA's (= traditional birth attendants) aan het voorbereiden.

Clinic: Voorraadkast medicijnen.

Clinic: Zelfgemaakte doek voor seksuele voorlichting te geven aan de lagere school. De bedoeling is dat de kindjes de juiste engelse én Lugandese termen bij het correcte deel leggen.

Musomesa Pojo computerles aan het geven.

Klaslokaal net na de eerste schooldag.

Musomesa Pojo had na de eerste schooldag maar 1 leraar, Justus, die nog voldoende energie had om zijn les bij te wonen. Mag al eens wat rustiger aan voor Pieter-Jan :).

Schoolgebouw.

Aids kills: overal op het schoolterrein hangen leervolle spreuken. Ze noemen het: "a talking compound".

Share with others! Met op de achtergrond het voetbal terrein.

De speeltuin...
...voor alle kinderen van het dorp.

Boederij:
En de groundnuts komen uit! De eerste week hebben Pieter-Jan en ik een ochtend groundnuts gepland, en zie, een twee weken verder komen ze al uit!


Pijpajuintjes

Basilicum (die doen ze hier in hun thee, heel vreemd maar toch lekker).

Aubergines, of eggplants in Engels. Zijn echt heel lekker hier!


Tomaten (ook super lekker hier).

Dit is een veld met witte kool. Ook in de eerste week hadden we dit veld beplant met jonge zaadlingen, en nu zijn ze al veel groter! Wel leuk om te kunnen opvolgen.

 
Bananen.

Groetjes,
Els de fotograaf...

zondag 15 september 2013

Post

Voor zij die ons een kaartje of brief willen sturen nog eens een herhaling van ons adres, iets vollediger deze keer:

PO Box 960
Masaka, Uganda

Misschien er ook nog "By Air" aan toevoegen zodat het zeker snel toekomt. :)

Els & PJ

Een dag in de schoenen van Pieter-Jan...

Dag iedereen!

Niet te geloven dat de eerste twee weken zo snel voorbij gevlogen zijn. Mijn dagen waren dan ook altijd goed gevuld. Hieronder zal ik -voor wie wil weten wat ik (PJ) zo al doe op een dag- een gemiddelde dag in het Tekera Resource Centre schetsen:


07:00 - De zon komt op en de locale bevolking is al druk in de weer met hun dagelijkse bezigheden. Meestal worden we gewekt door het geluid van Javi die hout aan het klieven is. Hij is een goedlachse en nog jonge kok die samen met een oudere dame Prossie, die nog maar 1 tand in haar mond heeft, kookt voor alle TRC-staff: leraars, directrice, verpleegster, boerderij-verantwoordelijke, en vrijwilligers.

08:00 - Onze radio-wekker, afgestemd op 88.1 FM 'Radio Buganda', shaket ons wakker met afrikaanse popritmes. Tijd om op te staan!

08:30 - Na de was en de plas is het tijd voor het ontbijt. Dit bestaat ofwel uit twee boterhammen met confituur (veel te zoet, lopend en suikerig) en een tas thee, of uit een bord muesli met "melk" (-> water vermengd met melkpoeder).

09:00 - Veel tijd om te bekomen van zo een gammel ontbijt is er niet want om 09u00 word ik al op het land verwacht. Pauline, de Mulomesa (= verantwoordelijke van de boerderij), licht me in over de plannen van de dag en zet me aan het werk of neemt me mee op sleeptouw. Veel tijd om te praten is er ook al niet want Pauline is een harde werkster. Streng maar rechtvaardig in haar oordeel over de mensen die op haar land werken.

09:15-11:30 - Het grootste deel van de voormiddag help ik dus op de boerderij. Mijn taken variëren van planten (bonen of noten), plukken (tomaten), wieden en hakken, graven (geulen om in te zaaien), of land opmeten (er zijn plannen om heel het terrein te omheinen). Dit alles gebeurd -voorlopig toch nog- in de volle zon. Heet, vuil en vermoeiend, maar wel leuk.

11:30-12:00 - Tea-time! (-> Oeganda is nog een britse kolonie geweest...) De meeste mensen in TRC nemen deze pauze rond 10:30, maar dan ben ik dus nog aan het werk. Meestal heb ik dan even de tijd om me wat op te frissen, uit te rusten, iets te drinken (water of thee) en wat te eten (gebakken casava = een of andere witte wortel die wat naar aardappel smaakt).

12:00-13:30 - Na de pauze help ik Pauline nog wat verder, maar deze keer is het mijn beurt om het uit te leggen. In dit 1,5u help ik haar met het digitaliseren van al haar "farm records". Dit zijn voornamelijk voorraadlijsten, orders voor hotels in Masaka en aankoopbewijzen. Voor dit alles ben ik samen met haar Excel -en Accessfiles aan het aanmaken die ze ieder jaar opnieuw kan gebruiken. Hopelijk dus binnenkort geen gesleur meer met haar papieren regsiters!

13:30-14:00 - Eindelijk tijd om te eten. Een warm middagmaal is elke dag te verkrijgen. Het eten zelf is tamelijk lekker maar het is wel elke dag hetzelfde: rijst en bonen in een tomaten/groenten-saus. Af en toe wordt dit nog aangevuld met een paarse notenpasta en één maal in de week zelfs met wat taai stoofvlees.
En als dessert kan je dan nog wat stukken ananas krijgen (als je er snel genoeg bij bent tenminste).

Eentonigheid in het eten is iets wat waarschijnlijk snel zal gaan doorwegen, voorlopig gaat het bij mij nog maar Els kan nu al geen bonen meer zien. :p

14:00-16:00 - Op naar de school! In de namiddag verander ik dan van landbouwer in leraar. In het lugandees noemen ze mij dan "Musomesa Pojo". Van twee tot vier geef ik les aan leerlingen van het middelbaar onderwijs (die voorlopig nog vakantie hebben). De lessen bestaan voornamelijk uit; dactylografie (leren typen met tien vingers) - want iedereen wil "mangu mangu" leren typen, wat zoveel wil zeggen als "snel snel"; Microsoft Office Word en een grote brok Excel.

Elke dag heb ik een ander aantal leerlingen (3 à 12) en steeds hebben de achterblijvers wel een excuus waarom ze er de vorige keer niet bij waren; thuis helpen, te moe zijn, vergeten dat het les was of denken dat het geen les was, enz... Al is er wel een harde kern die elke dag komt opdagen.

16:00-18:00 - En dan wissel ik om 16u mijn jonge studenten in voor leraars. Ook hier varieert het aantal (2 à 5). Al is één van mijn leraar-studenten wel steeds aanwezig. Justus is zijn naam en hij is er gebrand op het leren werken met een computer (vooral typen met 10 vingers natuurlijk!).

18:00-18:15 - Na de lessen moet ik nog de laptops veilig opbergen (6 stuks) en de lokalen sluiten.

18:15-19:00 - Nu is het tijd om rustig in de zetel te zitten en te bekomen van een drukke werkdag. Er wordt wat nagepraat (samen met Paul, Krista en Els), waarna we ons avondmaal bereiden. Soms bestaat dit uit boterhammen, soms uit iets gekookt (pasta of rijst met tomaten en advocado).

19:00-20:00 - Vanaf 19u is het dan plots donker. Het veranderd hier van klaarlichte dag naar donkere nacht in 20 minuten! 's Avonds gezellig buiten eten zit er dus niet in, tezij je vol muggenbeten wil staan...

20:00-22:30 - En dan zijn we aanbeland bij de laatste uren van de dag. Deze gebruiken we om de afwas te doen, nog eens een laatste keer (in het donker) naar het toilet te gaan, en dan ons bed in te kruipen om nog een boek te lezen of film te kijken.

22:30-... - We doen het licht uit (dank u zonne-energie!) en proberen te slapen, wat niet altijd even evident is want er is vaak nog tot diep in de nacht lawaai en luide muziek te horen vanuit het dorp.


Dit alles wordt dan af en toe aangevuld met een wandeling in de buurt, een bezoek aan het nabijgelegen dorpje (2 zandwegen en een tiental huizen), of het spelen van een gezelschapsspel. En voor wie het zich afvroeg: ja we wassen ons steeds met koud water!

Sorry voor dit lang bericht. Hopelijk ben ik je halverwege mijn dag niet kwijt geraakt. :D

Pieter-Jan


woensdag 11 september 2013

Health Centre



Good Morning everyone!


Maar eigenlijk is deze ochtend niet zo mooi gestart. De eerste patiente was hier al om kwart voor negen. Ik kende haar al want ze helpt op vrijdag altijd de tandarts (die komt 1x/week, wat echt een goed initiatief is). Ze kwam al mankend achter me aan, en ik vroeg haar wat er was gebeurd. "Mijn man heeft me geslagen..."... pffffft... Was even slikken voor me toen ik haar gezwollen been en pols zag. En het was niet de eerste keer dat haar man haar sloeg, en ze is pas 18 jaar! Ik voelde me zo machteloos. Ik vroeg aan Krista (de Canadese die nu de verantwoordelijke ter plaatse is) of dit hier vaak voorvalt en jammer genoeg moest ze dit bevestigen. Misschien kunnen we proberen een vrouwengroep op te richten.

Maar even beginnen met het begin van deze week. Harriet de verpleegkundige is twee weken op verlof. In haar plaats ging Yasinth komen (een vroedvrouw :) ), maar zij is al twee dagen niet komen opdagen. Dus stond ik er alleen voor! Brrrr, was wel even schrikken, na een korte introductie-week al alles alleen moeten doen! Volwassenen behandelen is niet zo moeilijk, maar jonge kinderen...daar heb ik nog geen ervaring mee. Ik voelde me de huisarts van dienst, want ja, de verpleegkundige moet hier de mogelijke diagnoses proberen stellen puur klinisch en beslissen welke soort antibiotica, anti-malaria, ... je geeft. Waarschijnlijk heb ik sommige al overbehandeld, maar bij kinderen die hoge koorts en een veel te snelle ademhaling hebben, weet je hier niet of het door malaria of pneumonia is. Dus behandel je dan beter beide (denk ik toch).

Vanmiddag nemen we even vrijaf om met mijn mwami (ghihi, Pieter-Jan is my husband hier) naar het dorp te gaan om wat fruit te kopen, internet te zoeken en eens een wandeling te maken, want daarvoor hebben we nog niet veel tijd gehad. Pieter-Jan doet echt veel op school en eigenlijk heb ik wel veel tijd als ik in de Clinic moet wachten op patienten (gemiddeld drie tot tien patienten per dag), maar dan kan je natuurlijk niet even een wandelingetje gaan maken. Dus ondertussen leer ik heel veel geduld hebben, niet makkelijk als je een drukke ziekenhuis-afdeling gewoon bent!

Ok, tot de volgende!!

Els

Onze kamer.

Zicht op onze kamer vanuit de gang. Zoals je kan zien hebben we twee een-persoonsbedden tegen elkaar moeten schuiven.

Als je dan de kamer binnen komt heb je links onder een muskietennet onze voedselvoorraad. Goed afgeschermd van alle insecten dus!
Verder aan de muur hangt nog wat kledij, handdoeken, zakjes,...
En dan vind je daaronder een rekje met allerlei rommel (computer, e-readers, zonnecrème, zaklamp, chocotofs(!), enz.).

Rechts van de deur staan twee paar rubberen laarzen (wat echt nodig is voor op het land te werken). Een groene emmer die bij nachtelijke 'noodgevallen' wel eens van pas zou kunnen komen... Een verzameling (rug)zakken. Schoenen onder het raam. En dan zie je bovenaan al een deel van onze waslijn.

Hier zie je wat er zich tussen ons bed en het raam bevindt; het vervolg van de waslijn; een kastje met boeken, wegenkaarten van Oeganda (en Tanzania), zak vol medicijnen, EHBO-kit, drinkbussen, en rubik's cube; en dan rechts tegen de muur een koffer met al onze kleren (eveneens goed afgesloten voor alle tropisch ongedierte!).
Als we dan een kwartslag naar rechts draaien kijken we uit ons raam. Zoals je kan zien is het afgemaakt met ijzeren tralies, dit is uiteraard puur uit veiligheidsoverwegingen (en niet om ons op te sluiten ;D). Het gebouw aan de overkant van het terrein zijn slaapvertrekken voor leraars en enkele van de studenten.

Weer 90° verder gedraaid zien we de deur van onze kamer. Links ervan mijn (PJ's) "landbouw outfit" (hoed incluis :p), 1 vuilbakzak en 1 zak voor vuile kleren. Rechts hangt enkel een spiegel.

En op deze laatste foto staat onze mede-kamergenoot: George de gekko. Betere insectenbestrijding bestaat er niet!